Τζιλβές

Τον τελευταίο καιρό η ατμόσφαιρα μυρίζει πανικό. Οι άνθρωποι περνάνε βιαστικά με τα μάτια να γλιστράνε στις γραμμές απ' τα πλακάκια. Νευρικοί, με μάσκες, με ακουστικά στα αυτιά. Τι άλλο διαχωριστικό χρειάζονται άραγε από τους άλλους; Η εξάπλωση του ιού έχει γίνει τρομακτική. Κινδυνεύουμε όλοι. Εγώ. Εσύ. Καθένας μας είναι ευάλωτος. Όχι, όχι από αυτόν που φημολογείται να είναι θανατηφόρος. Εξίσου μεταδοτικός μεν. Μα ο δικός του θάνατος είναι αργός. Βασανιστικός. Δεν ξέρεις καν ότι νοσείς. Ίσως διαρκεί χρόνια.  Λέγεται απουσία συναισθημάτων. Τα πρώτα συμπτώματα είναι αμελητέα. Οι περισσότεροι δεν δίνουν καν σημασία. Γίνεσαι επιφανειακός, με μία μόνιμη τάση για αυτοδιαφήμιση. Αποζητάς την επικρότηση αγνώστων ή ακόμα χειρότερα και αυτών που αντιπαθείς. Μιλάς δεξιά και αριστερά, χωρίς καμία διαφοροποίηση αυτών που λες. Ξεχνάς ανθρώπους, γιατί ποτέ δεν τους γνώρισες και πραγματικά. Σιγά σιγά, η τάση για αυτοεπιβεβαίωση εξαπλώνεται στην καθημερινότητά σου, απομυζώντας κάθε