Τζιλβές

           Ήταν ένα παράξενο πρωινό, ο τρόπος που ανακάτευε νευρικά τον καφέ της, το σπάσιμο των δαχτύλων της. Όλα αυτά που όφειλα να μην παρατηρώ, είχαν κάτι αλλόκοτο. Το μαύρο της σουτιέν διαγραφόταν μέσα από το λευκό της πουκάμισο και η φούστα της τόνιζε τις καμπύλες της. Ήταν πιο όμορφη από ότι συνήθως, αλλά είχε κάτι σκοτεινό, φαινόταν απ'το σπασμένο παράθυρο των ματιών της. Δεν ρώτησα, δεν μπορούσα να ρωτήσω. Από τότε που έπιασε δουλειά στο ίδιο γραφείο με εμένα, όλα άλλαξαν. Μου μιλούσε τυπικά, σαν να μην υπήρχα. Με κοιτούσε και ήταν λες και το βλέμμα της με διαπερνούσε. Λες και ήμουν διάφανος, αδιάφορος.      Αλλά όλα αυτά όφειλα να μην τα παρατηρώ. Στο κάτω κάτω ποιος άντρας προσέχει μια αλλαγή στα μαλλιά; Ένα καινούριο άρωμα; Ένα "σπάσιμο" στο βλέμμα; **************************************************************** I'm gonna feel every feelin' in the book tonight Fuck the hurt Fuck the pain Fuck the panic Fuck the hate I'm gonn

Έρχονται κείνα τα πρωινά που όλα σου μοιάζουν ανούσια, αναίτια. Ένα άλφα στερητικό κλέβει από παντού τη χαρά και συ αρνείσαι να εγκαταλείψεις το κρεβάτι, μαλώνεις με τις αχτίδες του ήλιου που έχουν το θράσος να σε παρενοχλούν, με περισσή αυθάδεια και ο μόνος σύμμαχος φαντάζει το πάπλωμα που σε βοηθάει να κρυφτείς, να προσποιηθείς πως δεν υπάρχεις, πως δεν υπήρξες ποτέ. Είναι τούτες οι δύστροπες μέρες που σου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις σαν την κουτσομπόλα γειτόνισσα: "Ποιος είσαι;", "Τι κάνεις στη ζωή σου;", "Πόσα λάθη έχεις κάνει;", "Πόσα σκοπεύεις να κάνεις ακόμα;". Ως κι ανάσα σου φαντάζει ανορθόγραφη, λανθασμένη τρόπον τινά. Θυμώνεις. Με σένα πρώτα. Με την ασυμβατότητά σου. Με την έλλειψη "φυσιολογικότητας" από τη ζωή σου. Απουσιάζουν όλα τα θεμιτά υποκοριστικά "δουλίτσα", "οικογενειούλα", "παιδάκια". Εσύ ονειρεύεσαι, αλλά ζεις σε μια εποχή που τα όνειρα φορολογούνται. Και όσο μεγαλύτε