Μια τόσο δύσκολη μέρα είναι να αναρωτιέσαι... Να αναρωτιέσαι ΓΙΑΤΙ??? Όχι όμως γιατί συνέβη πάλι κάτι τόσο άσχημο σε τόσους συνανθρώπους μας- δε θυμάμαι να έχει εξαιρεθεί κάποια χρονιά απ'τα τελευταία 10 έτη, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- ούτε γιατί δεν φρόντισε το κράτος, η κυβέρνηση, οι "αιώνιοι υπεύθυνοι" για να μην συμβούν όλα αυτά...
Όχι το δικό μου γιατί είναι λιγάκι διαφορετικό....
ΓΙΑΤΙ πρέπει να χαθούν τόσες αθώες ψυχές για να γίνουμε τόσο φιλεύσπλαχνοι;;; Άραγε, μονάχα τότε ο συνάνθρωπός μας το 'χει ανάγκη... όταν είναι στην έσχατη κατάσταση;;; Και γιατί αυτή η συμπόνια μας λήγει, εξασθενεί όταν απομακρυνόμαστε έστω κι ελάχιστα από αυτήν την κατάσταση;
ΓΙΑΤΙ πρέπει να παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που λέγονται πυροσβέστες για να τους ονομάσουμε ΗΡΩΕΣ? Ενώ ουκ ολίγοι όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους χαρακτηρίζουν χαραμοφάηδες επειδή παίρνουν 1000 ευρώ και δεν τα αξίζουν... Όταν θα σου σώσουν τη ζωή θα τα αξίζουν...?
ΓΙΑΤΙ αφιερώνουμε τόσο χρόνο και τόση φαιά ουσία στο να τρωγόμαστε μεταξύ μας και μοναχά όταν μας πλημμυρίσει η δυστυχία ανασαλεύει μέσα μας η ΑΝΘΡΩΠΙΑ........???
Όπως όλα στη ζωή περνάνε... Και σε λίγο καιρό μας φαίνονται μακρινά! Ας βοηθήσει καθείς όπως και όσο μπορεί δίχως να κρίνει... Μα ας το υιοθετήσουμε αυτό σαν στάση ζωής! Ας πάψουμε να σηκώνουμε το δάχτυλο και να δείχνουμε τι δεν έκανε ο διπλανός μας και ας δούμε τι κάναμε εμείς... Ας μην κάνουμε "κοινοποίηση" το οποιοδήποτε πρόβλημα αλλά ας ψάξουμε τρόπους να το λύσουμε!
Ας γίνει -και- αυτή η τεράστια καταστροφή ο λόγος για να αλλάξουμε!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου