Drowning

Ένιωθα να βουλιάζω. Έβλεπα το φως να χάνεται. Έβλεπα εμένα να χάνομαι. Η επιφάνεια απομακρυνόταν και μετρούσα τις ανάσες μου αντίστροφα . Βυθιζόμουν στον πυθμένα της θάλασσας ολοένα και πιο πολύ. Έπεφτα μέσα στην αγκαλιά της καθώς άπλωνε γύρω μου τα θέλγητρά της και ας ήξερα πως δν υπήρχε επιστροφή.

Χρόνια τώρα η Τζία έβλεπε το ίδιο όνειρο και πεταγόταν μουσκεμένη από τρόμο ως το κόκκαλο. Ήταν όμως, πλέον, αποφασισμένη να φιλήσει τον φόβο της με πάθος! Ήταν ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσει. Το καμπανάκι στην πόρτα της σχολής καταδύσεων ήχησε.

Ένας γοητευτικός σαραντάρης τράβηξε ένα πολύχρωμο παραβάν πίσω απ'το ταμείο. Ψηλός, γυμνασμένος με αθλητικό ντύσιμο. Δεν μπορούσες να μην προσέξεις τα πράσινα μάτια κι ας μην ήταν μεγάλα και τις γκριζαρισμένες τρίχες που είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν για να μαρτυρούν την ηλικία του. Σίγουρα ήταν ο τύπος της. Αλλά σίγουρα δεν ήταν κάτι πρωτότυπο γι'αυτόν να τραβάει τα βλέμματα.

Την περιεργάστηκε για λίγα λεπτά κι έπειτα είπε ευγενικά:
"Πώς μπορώ να βοηθήσω;"
"Θέλω να πάρω δίπλωμα καταδύσεων."
Πραγματικά πάλεψε για να μην δείξει την έκπληξή του.
"Θα σας δώσω αυτά τα φυλλάδια να τα μελετήσετε κι όποτε έχετε χρόνο πρέπει να κάνουμε κάτι σαν συνέντευξη."
"Τώρα θα έλεγα ότι έχω αρκετό χρόνο."

Μειδίασε ελαφρά. Μάλλον ήταν μια πρόφαση για να την αποφύγει. Ψαχούλεψε λίγο τα συρτάρια του κι έβγαλε ένα μπλοκ με κάτι σαν ερωτηματολόγιο.

"Ωραία, θέλεις να ξεκινήσουμε;"
"Δεν σκέφτομαι τιποτα καλύτερο." Είπε και του χαμογέλασε.
"Ονοματεπώνυμο;"
"Τζία Παυλίδου."
"Ηλικία;"
"Πόσο δείχνω;" Σήκωσε τα μάτια του και την κοίταξε. Δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να απαντήσει.
"Τον άλλο μήνα γίνομαι 36."
"Ύψος - Βάρος;"
"1.60 - 95 κιλά. Ποιο είναι το κατάλληλο ύψος για το βάρος μου;"
Αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση και γούρλωσε τα μάτια ενώ κοιτούσε ακόμα το χαρτί. Την κοίταξε για λίγο και είπε διστακτικα.
"2 μέτρα;" Ένιωσε άβολα με την ειλικρίνειά του μόλις το ξεστόμισε.
Η Τζία αντί να προσβληθεί γέλασε.
"Άρα έχω ελπίδες! Μου λείπουν μόνο 40 πόντοι."
Του ήταν αδύνατο να μη γελάσει.
"Τι κάνεις τον ελεύθερό σου χρόνο;"
"Απορρίπτω επίδοξους γαμπρούς."

Ξαναγέλασε. Περιεργάστηκε το ολοστρόγγυλο πρόσωπό της με τις κόκκινες μπούκλες της να ξεπηδουν από παντού και πρόσεξε τις σκόρπιες φακίδες που ήταν λες κι ένας ζωγράφος είχε τινάξει άτσαλα το πινέλο του.

"Προχωράω, λοιπόν. Γυμνάζεσαι;"
'Προφανώς!!" Τώρα γέλασε και η ίδια με ένα γάργαρο, άκρως μεταδοτικό γέλιο.
"Ας αφήσουμε για λίγο το ερωτηματολόγιο." είπε σοβαρά ο Πέτρος. 
"Θέλεις να μου πεις πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κατάδυση;"
"Έλα πες την αλήθεια. Φοβάσαι πως δε θα βρίσκουμε στολή!"

Θα ήταν πραγματικά αδύνατο για κάποιον να μην απολάυσει την παρέα της. Η ενέργειά της και η όρεξη για ζωή ξεχυνόταν απρόσκοπτα. Τόσο, που σε έκανε να πιστεύεις ότι το να σε διασκεδάσει είναι αυτοσκοπός της.

"Θα μου πεις;" επέμεινε ο Πέτρος που ήθελε οσάν άλλος μικρός πρίγκιπας να παίρνει πάντα μια απάντηση στις ερωτήσεις που έθετε.
"Όταν ήμουν περίπου 8 χρονών ο πατέρας μου αποφάσισε να μου μάθει κολύμπι. Είχε όμως την πεποίθηση ότι όλα πρέπει να τα μαθαίνεις με το δύσκολο τρόπο. Έτσι, με πήγε σε μια αποβάθρα δήθεν μου τάχα για να ψαρέψουμε και ξαφνικά με βούτηξε απ'τα πλευρά και με πέταξε στη θάλασσα."

Είχε μείνει αποσβολωμένος να την κοιτά σαν να μετατράπηκε σε άγαλμα από την όψη της μέδουσας.

"Αλλά για κακή σας τύχη επιβίωσα." Είπε και χαμογέλασε απαλά η Τζία.
"Και... και δε.. δε σε φοβίζει να ξαναμπείς σε νερό;" Τραύλισε για να ξαναβρεί τη μιλιά του.
"Μα γι' αυτό ακριβώς θέλω να το κάνω."
Ανασήκωσε έκπληκτος τα φρύδια του.
"Κάπου είχα διαβάσει ότι για να λες ότι ζεις, πρέπει πάντα να τολμάς κάτι που δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ!"

Δε μίλησε. Δεν είχε τίποτα να πει. Ένιωσε μόνο άσχημα για όσα είχε σκεφτεί μόλις την αντίκρυσε. Έψαξε λίγο στο συρτάρι του και της έδωσε κάτι χαρτιά.
"Μόλις μου τα υπογράψεις, ξεκινάμε."

Τα σκάναρε στα γρήγορα με τα μάτια και υπέγραψε βιαστικά.
"Έτοιμη!" είπε όλο ενθουσιασμο σαν να 'ταν σχολιαρούδι που θα πήγαινε πρώτη μέρα στο σχολείο.
"Σε περιμένω το Σάββατο στις 9."
"Ευχαριστώωω!" είπε σχεδόν τραγουδιστά. Πισωπάτησε δυο-τρία βήματα και έκανε μια στροφή προς την πόρτα λες και χόρευε.

Ο Πέτρος άνοιξε το λάπτοπ και πληκτρολόγησε στην αναζήτηση: "Ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο".
Από μικρός φοβόταν τα ύψη.

You keep dreaming and dark scheming
Yeah, you do
You're a poison and I know that, it's the truth
All my friends think you're vicious
And they say you're suspicious
You keep dreaming and dark scheming
Yeah, you do

I feel like I'm drowning
I am drowning
You're holding me down and
Holding me down
You're killing me slow
So slow, oh no
I feel like I'm drowning
I am drowning