Δίνη ονείρου


Άφησέ με να πάω,
εκεί που δεν μπορώ.
Άφησε με να δω,
όσα δε θα ονειρευτώ.

Το άρωμα του ονείρου
κυκλάμινο μπουμπουκιαστό.

Άφησέ με τον ουρανό,
να ερωτευτώ.
Άφησέ με της γης την τρέλα,
να γευτώ.

Μαγεία δεν έχουν πια τα πουλιά,
γι’ αυτό πετάνε τόσο μακριά.

Μη μου λες μυστικά,
μη μιλάς στα κρυφά.
Το φεγγάρι μην κρατάς,
άλλο πια χαμηλά.

Άφησέ με να φύγω,
στις ακτίνες του ήλιου,
δεν αντέχω να ζω.

Άφησέ με να πάω
στον αχό του ανέμου
κι ας χαθώ,
στου ονείρου τη δίνη
που τρομάζει καθετί αληθινό.




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Choices...

Εικόνα
Και λίγο αφού άλλαξε το τόσο δύσκολο '19, στο ξεκίνημα ενός νέου έτους αναρωτήθηκα, τι θα ΄θελα να πετύχω τη νέα χρονιά; Σκέφτηκα ποιοι  θα 'ναι οι νέοι μου στόχοι; Ποιες επιθυμίες μου θα είναι οι πρωταρχικές; Να βρω μια πιο κερδοφόρα δουλειά; Να παντρευτώ; Ίσως κάτι πιο εφικτό... Να τρώω πιο υγιεινά; Να πηγαίνω πιο συχνά γυμναστήριο; Και ύστερα με ρώτησα, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω;  Αυτό που όντως με κάνει χαρούμενη;  Μια φίλη μου είχε πει πως το σύμπαν μας ακούει... Αρκεί να ξέρουμε αυτό που του ζητάμε. Πόσες φορές ήμουν όντως χαρούμενη στη χρονιά που μας πέρασε;  Πότε; Πού; Με ποιους; Έκλεισα τα μάτια και ταξίδεψα με τη μνήμη μου. Με είδα να παίζω με τον ανιψιό μου και να γελάω με την αδερφή μου. Να ταξιδεύω σε μέρη που δεν έχω ξαναδεί με ανθρώπους που αγαπώ. Με συνάντησα με φίλες σε μέρη που έσφυζαν από ζωή. Ή σε άλλα που ήμασταν μοναχά οι δυό μας, συζητώντας για την ίδια τη ζωή. Με είδα να πετυχαίνω στόχους, που θεωρο
Διαβάστε περισσότερα

Meaningless

Εικόνα
     Έφτασε η εποχή που τα Σάββατα γίναν ολόιδια με τις Δευτέρες. Γκρίζα σύννεφα απελπισίας καρφώθηκαν πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και τους γέμισαν θυμό και αγανάκτηση. Πλήθυναν οι βαριαστεναγμοί και τα ξεφυσήματα. Όλοι μαλώνουν χωρίς καλά καλά κι οι ίδιοι να ξέρουν το γιατί. Τα χαμόγελα σβήστηκαν από τα πρόσωπα των περαστικών. Όλοι πήραν για παρέα ένα σκύλο, μήπως και παρ' ελπίδα τους θυμισει ξανά πως να αγαπούν. Τα βλέμματα δε μιλάνε πια μεταξύ τους, παρά είναι χαμένα στο άπειρο της σκέψης τους. Κι άλλα πάλι καρφωμένα σε φωτεινές οθόνες πιο κενά από ποτέ. Η ζωή διαδραματίζεται μέσα από καλοστημένες και επί πολλάκις επεξεργασμένες φωτογραφίες, που ανεβαίνουν στα social, παρέα με ένα πιασάρικο quote, επαρκώς θελκτικό για τα likes. Η αξία των ανθρώπων μετριέται σε ακόλουθους που λίαν συχνά εξαγοράζονται για να ενισχύσουν το γόητρο τους.  Γεννήθηκε η γενιά των ανθρώπων που ζουν σε δύο πραγματικότητες, την αληθινή και την ψηφιακή. Μα δεν ξέρουν πάντα ποια είναι η πραγματική. Μικρ
Διαβάστε περισσότερα

Μην ξεχνάς να σε αγαπάς...

Εικόνα
Έρχονται κείνα τα πρωινά που όλα σου μοιάζουν ανούσια, αναίτια. Ένα άλφα στερητικό κλέβει από παντού τη χαρά και συ αρνείσαι να εγκαταλείψεις το κρεβάτι, μαλώνεις με τις αχτίδες του ήλιου που έχουν το θράσος να σε παρενοχλούν, με περισσή αυθάδεια και ο μόνος σύμμαχος φαντάζει το πάπλωμα που σε βοηθάει να κρυφτείς, να προσποιηθείς πως δεν υπάρχεις, πως δεν υπήρξες ποτέ. Είναι τούτες οι δύστροπες μέρες που σου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις σαν την κουτσομπόλα γειτόνισσα: "Ποιος είσαι;", "Τι κάνεις στη ζωή σου;", "Πόσα λάθη έχεις κάνει;", "Πόσα σκοπεύεις να κάνεις ακόμα;". Ως κι ανάσα σου φαντάζει ανορθόγραφη, λανθασμένη τρόπον τινά. Θυμώνεις. Με σένα πρώτα. Με την ασυμβατότητά σου. Με την έλλειψη "φυσιολογικότητας" από τη ζωή σου. Απουσιάζουν όλα τα θεμιτά υποκοριστικά "δουλίτσα", "οικογενειούλα", "παιδάκια". Εσύ ονειρεύεσαι, αλλά ζεις σε μια εποχή που τα όνειρα φορολογούνται. Και όσο μεγαλύτε
Διαβάστε περισσότερα